سلام، بحث امروز تاپیک ما قراره در مورد ماهیت و چگونگی گذر زمان باشه، بزارین موضوع این تاپیک رو با طرح یه سوال جنجالی و بحث برانگیز شروع کنم، زمان چیه؟ ، خب واقعیتش هنوز حتی دانشمندان هم در مورد ماهیت زمان به توافق نرسیدن، یه عده به زمان فقط به چشم یه توهم نگاه میکنن، در حالی که عده ای از دانشمندان دیگه هنوز به دنبال اثبات ماهیت زمان می گردن، در ادامه ما هم این موضوع رو بررسی می کنیم؛

زَمان در واقع دنباله ی پیوسته ی هستی و رخدادهاست که ظاهراً در روند برگشت ناپذیری از گذشته تا الان و از الان تا آینده رخ میده. زمان کمیت تشکیل دهنده ی اندازه گیری های مختلفی هست که برای تعیین توالی و طول رویدادها، یا بازه زمانی بین اون ها و همچنین سنجش نرخ تغییر کمیت ها در واقعیت مادی یا تجربه ی خودآگاه، به کار میرن. از زمان اغلب به عنوان بعد چهارم، در کنار ابعاد سه گانه فضا، یاد میشه. از نظر واژه شناسی ایرانی، زمان ریشه گرفته از واژه زروان هست که خدای زمان در ایران باستان بوده. زمان از دیرباز موضوع مهمی تویه دین، فلسفه و علم بوده، اما ارائه تعریفی برای اون، بدون رسیدن به دور و به شکلی که در همه ی شاخه ها قابل استفاده باشه، دانشمندان رو سخت مشغول کرده. با این حال شاخه های مختلفی همچون کسب و کار، صنعت، علم و هنرهای نمایشی، هر کدوم به شکلی، مفهومی از زمان رو در دستگاه های اندازه گیری خودشون قرار داده ان.
زمان در فیزیک به عنوان «آنچه که یک ساعت نمایش میده»؛ تعریف میشه.
ماهیت فیزیکی زمان رو نظریه ی عام، برپایه ی رویدادهای فضازمان توضیح میده. برخورد دو ذره، انفجار یک ابرنواختر یا نشستن یک سفینه فضایی، نمونه هایی از رویدادها هستن. به هر رویدادی میشه چهار عدد نسبت داد که زمان و مکان (مختصات محل رویداد) اون رو مشخص می کنن. اما این مقادیر عددی برای ناظرهای مختلف، متفاوت هستن. در نسبیت عام، پرسش «الان چه زمانی عه»، پرسشی هست که معنایی نسبی و وابسته به یک ناظر خاص داره.زمان یکی از هفت کمیت بنیادی فیزیکی در هر دو دستگاه بین المللی یکاها (SI) و بین المللی کمیت ها (ISQ) هست. واحد زمان در SI ثانیه است. زمان برای تعریف کمیت های دیگر مثل سرعت هم به کار میره و بنابراین تلاش برای تعریف زمان با استفاده از چنین کمیت هایی به دور از تعریف می رسه. تعریف های عملیاتی از زمان، که در اون مشاهده تعداد تکرار خاصی از یک رویداد متناوب استاندارد دیگه (مثل حرکت پاندول)، یکای زمان (مثل ثانیه) رو مشخص می کنه؛ هم در آزمایشهای علمی پیشرفته و هم در مسائل روزمره بسیار پرکاربرد عه.
تعریف عملیاتی زمان، ماهیت بنیادی اون رو مشخص نمیکنه و توضیح نمیده که چرا رویدادها در فضا میتونن به سمت جلو یا عقب حرکت کنن اما در زمان تنها حرکت به جلو امکان پذیر عه. پژوهش در زمینه رابطه فضا و زمان توسط دانشمندان به تعریف فضازمان انجام شد. نظریه ی نسبیت عام مهم ترین چارچوب نظری برای درک چگونگی کارکرد فضازمان هست. در نتیجه پیشرفت های نظری و تجربی در پژوهش های فضازمان، نشون داده شد که زمان در نزدیکی لبه های سیاه چاله ها میتونه کش بیاد. زمان در دیدگاه اینشتین، بُعد چهارم عه که ما در اون شناور هستیم. از لحاظ تئوری، سفر به گذشته امکان پذیر نیست، به دلیل پارادوکس های بسیاری که وجود داره، از جمله پارادوکس (پدر بزرگ) اما سفر در آینده، به کمک سفینه هایی با سرعتِ نزدیک به نور امکان پذیر میشه و درمورد اون، اکثر دانشمندان، اتفاق نظر دارن. طبق نظریهٔ اینشتین زمان و گرانش، با همدیگه در ارتباط هستن، به طوری که، هر چی جرم بیشتر باشه، گرانش قوی تره، در نتیجه زمان در اون مکان، سریع تر میگذره. طبق نظریه ها، گرانش در نقطهٔ تکینگی سیاهچاله ها، به بینهایت می رسه، در نتیجه از دیده، شخصی که بیرون از تکینگی قرار داره، اجسام نزدیک به تکینگی، بی حرکت به نظر می رسن، چون زمان در نزدیکیه تکینگی، بسیار سریع عه