کی دنبال خوشبختیه؟ سومین حقیقت رو یاد بگیریم. هیچوقت خودمون رو سرزنش نکنیم چون باعث میشه عزت نفس ما به شدت آسیب ببینه. یادمون باشه عزت نفس رو با غرور و خودمحوری اشتباه نگیریم. در درون ما هفت صدا وجود داره که ما نباید صدای نفس اماره (منتقد درون) که دائم ما رو سرزنش می کنه رو با صدای نفس لوامه (وجدان) که ما رو آگاه می کنه که جبران کنیم. اشتباه بگیریم. منتقد درون پر حرف و ورّاجه و دائم ما رو بخاطر اشتباهات کوچیک سرزنش می کنه و ترس در ما ایجاد می کنه که توقف کنیم تا مبادا باز اشتباه کنیم و مثل موریانه از داخل ما رو فرسوده می کنه و اعتماد بنفس ما رو له می کنه و باعث میشه عزت نفس ما ضعیف بشه. اما وجدان کم حرفه و فقط زمانی که فرضا ظلمی میکنیم ما رو ملامت میکنه و آگاهمون می کنه تا به فکر جبران باشیم. اما ممکنه بعد از اون منتقد درون مثل نواری که روی رپیتال پلی شده پیاپی حرفهای وجدان رو چماق میکنه و هی توی سرمون میکوبه.😀 بذارید فرق این دو تا رو با مثال بگم. عزت نفس مثل درخت گردو هستش و اعتماد بنفس میوه های این درخت. یا بهتره بگم عزت نفس مثله مرغ تخمگذار هست و اعتماد بنفس تخم مرغ هاش. اگه روی عزت نفست کار کنی. اعتماد بنفس هم درست میشه. ولی اگه فقط دنبال اعتماد بنفس تنها باشی. تا زمانی که پول و قدرت و شهرت داری میتونی اعتماد بنفس رو داشته باشی. ولی زمانی که ورشکسته و تنها شدی اعتماد بنفس خودتو هم از دست میدی. حالا چرا درخت گردو رو مثال زدم؟ چون بعضیا عزت نفسشون رو مثل بوته ی نخود و لوبیا رشد میدن تا سریع به نتیجه برسند ولی غافل از اینکه این بوته سه ماهه و سریع رشد می کنه و بار میده ولی بعدش تموم میشه. یه مشت علف خشک باقی میمونه که باید از ریشه بکشی و بسوزونیش. کار مقطعی خوب نیست. یادتون باشه اگه عزت نفس رو بصورت درخت پرورش بدید بجای سه ماه باید سه سال زحمت بکشید ولی یک عمر ثمره ی اونو هم خودتون بهره میبرید و هم مثل ادیسون چیزی رو باقی می گذارید که تمام جهان ازش سود می برند. این وسط منتقد درون بیشترین آسیب رو به شما و زندگیتون میزنه. هر خطای بزرگی کردید حتی اگه جنایت هم کردید. به منتقد درون اجازه سرزنش و سرکوفت ندید. باور داشته باشید که درب های رحمت خدا همیشه بازه و هیچ گناهی و هیچ دلیلی وجود نداره تا با سرزنش کردن خودتون منزوی و متوقف بشید. بزرگترین دوست و دشمن ما ذهن خودمونه. مثل بچه ای که با زمین خوردن سفت میشه. بلند بشیم و خودمون رو بتکانیم و بگیم تجربه کسب کردم. خودم اشتباه کردم و خودم با تلاش جبران میکنم و بهتر از قبل میشم.💐 خدا به ما وعده داده که اگه توبه کنیم و عبرت بگیریم بی حساب جمیع اشتباهات ما رو بدون استثنأ میبخشه. پس دلیلی نداره متوقف بشیم و به منتقد درون اجازه بدیم با سرکوفت زدن به ما عزت نفس ما رو له کنه. خدا خودش گفته در سوره الزمر
قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
ﺑﮕﻮ : ﺍﻱ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﻛﻪ [ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﻜﺎﺏ ﮔﻨﺎﻩ/معنی ذَنبٌ: گناه(ذنب تنها به معنای نافرمانی خدای تعالی نیست بلکه هر وبال و اثر بدی و دنباله که عمل آدمی داشته باشد هر چند آن عمل نافرمانی امر خدای تعالی نباشد نیز ذنب گفته میشود)/ منبع دانشنامه اسلامی ] ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻱ ﻛﺮﺩﻳﺪ ! ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻧﺸﻮﻳﺪ ، ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ شما ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ ; ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ;(53) وقتی خدا ما رو میبخشه چرا ما خودمون رو نبخشیم؟ ادامه داره...