بعضي آدمها دنيارو زيبا ميکنند!
آدمايي که هروقت ازشون بپرسي چطوري؟ ميگن خوبم!
وقتی بهشون زنگ میزنی و بیدارشون میکنی! میگن بیداربودم!! یا میگن خوب شد زنگ زدی...
وقتي ميبينن يه گنجشک داره رو زمين غذا ميخوره راهشون روکج ميکنن که اون نپره اگه يخ هم بزنن، دستتو ول نميکنن بزارن تو جيبشون.
آدم هايي که با صد تا غصه تو دلشون بازم صبورانه پاي درد دلات مي شينن!
همينها هستند که دنيارا جاي بهتري ميکنند!
مثل آن راننده تاکسي ای که حتي اگردر ماشينش را محکم ببندي بلند ميگويد: روزخوبي داشته باشي...
آدمهايي که توي اتوبوس وقتي تصادفي چشم درچشمشان ميشوي، روبرنميگردانند لبخند ميزنند و هنوز نگاه ميکنند.
دوستهايي که بدون مناسبت کادو ميخرند و ميگويند اين شال پشت ويترين انگارمال تو بود؛ يا گاهي دفتر يادداشتي، کتابي..
آدمهايي که ازسرچهارراه، نرگس نوبرانه ميخرند و با گل ميروند خانه!
کساني که غم هيچکس راتاب نمياورند و تو رابه خاطر خودت ميخواهند و خلاصه در یک کلام، بامعرفتن.
ای کاش میشد این ادم هارو قاب کرد و به در ودیوار شهر زد...